Πέμπτη 22 Μαΐου 2025, τιμήσαμε την θλιβερή 62 επέτειο από την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη προσερχόμενοι στον τάφο του στο Α’ Νεκροταφείο με σύνθημα «Λαμπράκης- Ειρήνη- Δημοκρατία». Θυμηθήκαμε την εικόνα του βαλκανιονίκη και βουλευτή της Αριστεράς να πραγματοποιεί την πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, κρατώντας το πανό που είχε φέρει από την πορεία του Ολντερμάστον, με τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» στη μία όψη και “GREECE” στην άλλη. Πορεία που είχε απαγορευτεί από την τότε κυβέρνηση Καραμανλή.
Θυμηθήκαμε επίσης τον λαϊκό ξεσηκωμό, με την νεολαία στην πρώτη γραμμή από την επομένη της δολοφονίας. Τα συνθήματα «Ο Λαμπράκης Ζει» και «Κάθε νέος και Λαμπράκης» αντήχησαν σε όλη την Ελλάδα, πέρασαν και τα σύνορά της. Με άλλα λόγια, ο Λαμπράκης έγινε το κεντρικό σύμβολο του «Ελληνικού Μάη του 1963», ενός λαϊκού ξεσηκωμού που ξεκίνησε από την κηδεία του Μαραθωνοδρόμου της Ειρήνης.
Δεν ήταν τυχαίος ο συγκλονισμός και ξεσηκωμός. Ο Λαμπράκης συγκέντρωνε στο πρόσωπό του πολλές ιδιότητες: αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, πολυβαλκανιονίκης στους αθλητικούς στίβους, υφηγητής τις Ιατρικής, -«γιατρός των φτωχών» όπως τον αποκαλούσαν – βουλευτής της Αριστεράς, ηγετική μορφή του κινήματος ειρήνης, κήρυκας της Διαβαλκανικής συνεργασίας, στα βήματα του Ρήγα Φεραίου.
Τι συμβόλιζε – και συμβολίζει ακόμα – ο Γρηγόρης Λαμπράκης αποδίδεται σε ένα έξοχο κείμενο του μεγάλου μας ποιητή Νικηφόρου Βρεττάκου στο περιοδικό «Δρόμοι της Ειρήνης», τεύχος Ιουνίου 1963. «Μέσα σ’ αυτό το στίβο, συνάντησε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από συμπαράσταση. Συνάντησε τους απόρους που τους γιάτρευε δωρεάν. Συνάντησε την πατρίδα να την διαπομπεύουν, σέρνοντάς την τραυματισμένη στους δρόμους. Είδε τον κόσμο να πολεμά και να ρημάζεται. Είδε την καταστροφή νάρχεται με μεγάλα βήματα κατά πάνω μας. Και σβέλτος όπως ήταν έτρεξε παντού, μέσα στον αιώνιο ανθρώπινο στίβο».
Χρειαζόμαστε και σήμερα, 62 χρόνια μετά, πολλούς Λαμπράκηδες, δηλαδή, ένα νέο μεγάλο κίνημα ειρήνης και πολιτισμού σαν την Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη, που πρώτη εκστρατεία της με επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν για να ιδρυθούν βιβλιοθήκες σε κάθε περιοχή της Ελλάδας.
Θα λέγαμε ότι «Ο Λαμπράκης Ζει», στον βαθμό που κινητοποιούμαστε ως Αριστερά και προοδευτικός χώρος για ειρήνη στην Ουκρανία, καθώς και για ειρήνη με δικαιοσύνη στην πολύπαθη Παλαιστίνη, που ο λαός της βρίσκεται στο στόχαστρο και του νέου «πλανητάρχη» Τραμπ. Ο «Λαμπράκης Ζει» και ως σύμβολο ενότητας των δημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στην άνοδο της φασιστικής Δεξιάς σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ζει και απαιτεί ανεξάρτητη και περήφανη εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, μέσα σε μια Ευρώπη συνανάπτυξης και κοινής ασφάλειας.
Ο Λαμπράκης Ζει και ενώνει τη βροντερή φωνή του με όλη την ανθρωπότητα, κόντρα στην απειλή για την ίδια την ζωή από την κλιματική κρίση, καθώς και στις κραυγαλέες ανισότητες που αναπαράγει η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Πριν και πάνω από όλα, ο Λαμπράκης αποτελεί πηγή έμπνευσης για την αναγέννηση της Ελλάδας, μέσα από μία μεγάλη προοδευτική αλλαγή που θα τερματίσει τις καταστροφικές πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Όσο για τα Βαλκάνια του Βαλκανιονίκη Γρηγόρη Λαμπράκη, λέμε ότι έλεγε και ο ίδιος σε πολλές ομιλίες του; «Ολόγυρα στον Αίμο ένα χορό // θα στήσουμε γειτονοπούλες χώρες // θα πιούμε της αγάπης το νερό // σ’ ολόδροσες πηγές ειρηνοφόρες.
Πηγή: https://www.kontranews.gr/apopseis/panos-trigazis-la%C2%B5prakis-eirini-di%C2%B5okratia/
